eer
Betekenis eer
Een gevoel of bewustzijn van trots en zelfrespect dat voortkomt uit de erkenning en handhaving van morele en ethische normen.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met eer
Hij verdedigde zijn eer met vastberadenheid en trots.
Uitspraak (fonetisch)
eːr (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: eer (geen afbreking mogelijk)
Synoniemen
- waardigheid
- trots
- integriteit
Woorden die beginnen of eindigen met "eer"
- eerlijk
- ere
- ereplaats
Etymologie
Afkomstig uit het Oudnederlandse 'ēra', wat verwant is aan het Germaanse 'aizō', dat 'eer' betekent.
Veelgestelde vragen
- Wat is het verschil tussen 'eer' en 'roem'?
'Eer' komt voort uit moreel en ethisch gedrag, terwijl 'roem' vaak gebaseerd is op publieke bekendheid of prestaties. - Hoe wordt 'eer' in verschillende culturen gewaardeerd?
In veel culturen wordt 'eer' hoog gewaardeerd als een belangrijk aspect van persoonlijke en familiale reputatie. - Kan 'eer' verloren gaan?
Ja, eer kan verloren gaan door acties die als oneervol of immoreel worden beschouwd. - Wat is een voorbeeld van een eerbetoon?
Een eerbetoon kan een medaille of een ceremonie zijn ter erkenning van dappere daden of prestaties. - Hoe wordt 'eer' behouden?
Eer wordt behouden door het naleven van ethische en morele principes en het onderhouden van een goede reputatie.