bewijs
Betekenis bewijs
Een bewijs is een objectieve vaststelling of reden die de juistheid of waarheid van iets aantoont.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met bewijs
Het forensisch team verzamelde voldoende bewijs om de verdachte te arresteren.
Uitspraak (fonetisch)
bəˈʋɛis (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: be·wijs
Synoniemen
- certificaat
- getuigenis
- documentatie
Woorden die beginnen of eindigen met "bewijs"
- bewijslast
- bewijsstuk
- bewijsvoering
Etymologie
Afkomstig uit het Middelnederlands 'bewiis', afkomstig van het werkwoord 'bewijzen'.
Veelgestelde vragen
- Wat is een bewijs in juridische context?
In juridische context is bewijs materiaal of informatie die gebruikt wordt om de waarheid van een stelling te onderbouwen in een rechtszaak. - Wat is het verschil tussen direct en indirect bewijs?
Direct bewijs verwijst naar bewijs dat rechtstreeks betrekking heeft op het te bewijzen feit, terwijl indirect bewijs gegevens biedt die een feit kunnen suggereren maar niet direct aantonen. - Hoe verzamelt men bewijs?
Bewijs kan worden verzameld door middel van fysiek onderzoek, getuigenverhoren, forensisch onderzoek en documentatie-analyse. - Wat is de bewijslast?
De bewijslast is de verplichting om bewijs te leveren dat een bepaald feit of stelling waar is in een juridische zaak. - Kan bewijs worden gebruikt in wetenschappelijk onderzoek?
Ja, in wetenschappelijk onderzoek wordt bewijs gebruikt om hypotheses te testen en conclusies te ondersteunen door middel van empirische data en experimenten.