virtue
Betekenis virtue
Morele kwaliteit of deugdzaamheid; de eigenschap van het handelen volgens hoogstaande morele normen.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met virtue
Zijn leven werd gekenmerkt door integriteit en virtue.
Uitspraak (fonetisch)
/ˈvɪrtʃuː/ (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: vir-tue
Synoniemen
- deugd
- goedheid
- integriteit
Woorden die beginnen of eindigen met "virtue"
- virtuoso
- virtuoos
- virtueel
Etymologie
Het woord 'virtue' stamt uit het Latijnse 'virtus', dat 'kracht' en 'deugd' betekende, en werd overgenomen vanuit het Oudfrans 'virtut'.
Veelgestelde vragen
- Wat betekent 'virtue' in de filosofie?
In de filosofie verwijst 'virtue' naar een karaktereigenschap die bijdraagt aan een goed moreel leven en handelen, zoals moed, wijsheid en rechtvaardigheid. - Hoe gebruik je 'virtue' in een zin?
Je kunt 'virtue' gebruiken om een eigenschap of deugdzaamheid te beschrijven, zoals in: 'Geduld is een belangrijke virtue in elk beroep.' - Wat is het verschil tussen 'virtue' en 'morality'?
'Virtue' verwijst vaak naar specifieke positieve eigenschappen, terwijl 'morality' algemeen naar het geheel van ethische regels en normen verwijst die gedrag reguleren. - Zijn er culturele verschillen in de interpretatie van virtue?
Ja, wat als een virtue wordt beschouwd kan variëren tussen verschillende culturen, hoewel eigenschappen zoals eerlijkheid en moed vaak universeel worden gewaardeerd. - Kunnen virtues geleerd of ontwikkeld worden?
Ja, virtues kunnen ontwikkeld worden door middel van reflectie, oefening en educatie. Het is een proces van persoonlijke groei en ontwikkeling.